پیام بازرگانی - 2

تمام دنیای شما را به آتش می‌کشیم.

روزگارتان را سیاه می‌کنیم.

بدبختی، تخصص ماست.

جمعیت توزیع کنندگان مواد مخدر

پیام بازرگانی - 1

به تعدادی چاقوکش برای صادرات حقوق بشر به ایران نیازمندیم.
یکی از مؤسسات حقوق بشری مشترک اسرائیل و امریکا

12 نکته در مورد هدیه

1. یکی از بهترین روش‌های ابراز دوستی، هدیه ‌دادن است.
2. پیامبر اعظم(ص)‌ فرمودند: هدیه گوش و چشم و دل را از کار می‌اندازد. پس برای رفع کدورت‌ها و کینه‌ها و حسادت‌ها به هم هدیه بدهیم.
3. امام علی(ع): به کسی که به تو هدیه نمی‌دهد، هدیه بده.
4. حضرت امام صادق(ع): هدیه سه گونه است: هدیه جبرانی، هدیه رشوه‌ای و تملق‌آمیز و هدیه به خاطر خداوند.
5. میهمان هدیه‌ای از طرف خداست.
6. عیدی گرفتن‌ها و جوایز دوران کودکی و تحصیل یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین خاطرات زندگی همه ماست.
7. عزیزان خود را با یک هدیه کوچک غیرمترقبه شاد کنیم.
8. چند بهانه برای هدیه دادن: روز مادر، زن، دانشجو، جانباز، معلم؛ هنگام عیادت از بیمار، بعد از برگشت از سفر، موفقیت علمی و ورزشی یک دوست، عید غدیر، روز تولد و ...
9. هدیه خوب، هدیه‌ای است که به کار هدیه‌گیرنده بیاید.
10. مهریه، یک هدیه واجب از طرف شوهر به همسرش است؛ با مهریه‌های سنگین، عنصر عاطفه را از هدیه نگیریم و آن را به بدهکاری مالی تبدیل نکنیم.
11. چند هدیه مادی: یک شیشه عطر، شیرینی، میوه محلی، عیدی و ...
12. چند هدیه معنوی: پند و اندرز، سخنان حکیمانه، کتاب و مجله، ابراز عشق و ...

تا حالا شده لای قرآنو باز کنی؟!

جون داداش، تا حالا شده لای قرآن رو باز کنی و یه دقیقه ببینی که خدا تو این کتابش چی گفته؟ بلدی به قرآن قسم بخوری، بلدی از زیر قرآن رد بشی، می‌گی برات باهاش استخاره بگیرن و خیلی از این کارهای ظاهری... آخه نوکرتم، بگو من و تو مسلونیم! هنوز چشامون به جمال کتاب دینمون منوّر نشده!!! فقط شاید توی قبرستونا بینیمش. همینه؟؟ مرامت همینه؟؟! بابا قرآن که برای مریخی‌ها نیومده. می‌دونی توی یه آیه قرآن اومده که پیامبر (ص) به خدا شکایت می‌کنه که امّت من - آره همین من و تو - قرآن رو مهجور گذاشتیم؟ یعنی اصلا بهش سر نمی زنیم ... از همین الان شروع کن ... نذار قرآن از صحنه زندگیت دور باشه. بردارش و یه چند تا آیه‌ش رو بخون و به ترجمه‌اش هم یه نگاهی بنداز. ضرری به کاینات که نمی رسونه ... می‌رسونه؟

 وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً. (سوره فرقان، آیه30)

مصاحبه تخیلی با پروفسور [خوش تیپ منش] در مورد کانون گفتگوی قرآنی

چند سال پیش یکی از اعضای فعال سایت کانون گفتمان قرآن بودم که الان اسمش شده کانون گفتگوی قرآنی. یه مطلب طنز در مورد این سایت نوشتم که همچین بدک نیست.
اشاره: پروفسور «خوش تیپ منش» از اعضای قدیمی کانون گفتمان قرآن است که سابقه اشتغال به شغل شریف قصابی دارد. وی از اعضای فعال در بخش سرگرمی و گاهی در بخش‌های جدی کانون است. به همین مناسبت از ایشون دعوت کردیم در مصاحبه‌ای با ما، نظراتشون درباره سایت رو به ما بگن. لازم به ذکر است که تعدادی گاو و شتر و شترمرغ به افتخار حضور ایشون و در مقابل قدوم ایشون قربونی شدند. به همین دلیل دم در کانون خون‌آلود شده لطفا مواظب باشید.
 
گوگوری مگوری: حضرت پروفسور من سلام عرض می‌کنم خدمت شما
پروفسور خوش تیپ منش: چی؟!
 
گ: سلام عرض کردم استاد!
پ: بله!
 
گ: [مشتش را بر میز مصاحبه می‌کوبد و با عصبانیت می‌گوید] سلام عرض کردم پروفسور.
پ: [پروفسور دستی به سبیل هایش می‌کشد و می‌گوید:] صداتو بیار پایین کوچولو. سلام.
 
گ: جناب پروفسور ما شنیدیم که شما فعالیت های اینترنتی دارین.
پ: کی؟ چی؟ کجا؟ کی گفته؟ به ارواح خاک عمه اوباما که من اهل سایتهای خلاف باشم. ما رو چه به این کارها!

مناجات یک پسر گل بسر خانه خراب

یادمه اولین مطلبی که توی اولین وبلاگم زدم این بود:
خدایا به خاطر اینکه به من کمک کردی تا وبلاگ بزنم از تو متشکرم!
خدایا به خاطر اینکه در مقابل این همه بدی، این همه خوبی به من کردی نوکرتم!
سالها با قرآن ناآشنا و کم‌آشنا بودم؛ از تو متشکرم که مرا با قرآن و گوهرهای اهل بیت آشنا کردی.
خدایا با اینکه بنده خوبی برایت نبوده‌ام اما تو خوب خدایی برایم بوده‌ای.
ای خداوند حکیم، چرا همه جفتند و ما تکیم؟!
خدایا تمام مجردان عالم را متاهل بگردان! و دل پدر و مادر ما را هم نرم بگردان!!
خدایا یک همسر باب دندان* ما به ما عنایت فرما! به ما که پسری به تمام معنا نجیبیم. – وا! چه از خود راضی! خجالت هم خوب چیزیه-
خدایا این پسر گل بسر خانه خراب را هدایت بفرما.
ای خدا رادیات عشق من از بهر تو آمد به جوش....... گر نداری باورم بنگر به روی آمپرم.
خدا جون! تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد ........حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد.
 
نکته*: اکنون به این آرزو رسیده‌ایم!

من و نگاه به نامحرم؟!

اول و دوم دبیرستان که بودم توی مسیر دبیرستانمون یه خیابون بود که یه مدرسه راهنمایی دخترانه توش بود. وقتی صبح هر روز دخترا به مدرسه می رفتن یا وقتی بعد از تعطیل شدن همه می زدن بیرون، یه 400، 500 نفر می ریختن تو خیابون. یعنی تا چشم کار می کرد دختر بودا! منم از اون خیابون که رد می شدم به هیچ کدوم از اینا نگاه نمی کردم. همیشه توی دلم می گفتم بابا تو دیگه کی هستی. به حتی یه نفر از اینا هم نگاه نکردی.
حتی یادمه روز اولی که به سن تکلیف رسیده بودم اتفاقی نگاهم افتاد به یه خانمی که یه خورده از موهاش پیدا بود؛ آقا من تا چند مدت همش با خودم کلنجار می رفتم که آخه چرا این جوری شد؟! داشت گریه ام می گرفت در حالی که واقعا هیچ گناهی نکرده بودم.
.
.
.
اما حالا

ماجرای خواب علمی دکتر پاکتچی!

وقتی عاشق علم و کتاب و تحقیق باشی خواب‌هات هم علمی می‌شه! این خاطره رو از زبان دکتر احمد پاکتچی در یکی از کلاس‌هایی که با ایشون داشتم شنیدم:

شاید تقریبا در سن 21 سالگی بودم که یک شب در خواب دیدم در یک کتابخانه خیلی کهنه و قدیمی، یک جلد از کتاب تفسیر­القران ابن ابی حاتم را به دست آورده­ام، و هر چقدر دنبال این می­گشتم که جلدهای دیگر را به دست آورم، پیدا نمی­کردم و خیلی هراسان از خواب بیدار شدم و دیدم که همان یک جلد هم نیست! تقریبا چیزی حدود ده سال بعد بود که خبر پیدا شدن یک جلد از کتاب تفسیر القران ابن ابی حاتم را دیدم و بعد از پیگیری به کتاب دسترسی پیدا کردم. این نشان‌دهنده شدت علاقه‌ای است که شاید از بدو جوانی نسبت به این متون و نوشته‌ها داشته‌ام. به هر حال الان آن یک جلد موجود است ولی بقیه تفسیر هنوز مفقود است.

... و من روی ابرها!

- یادش بخیر روزهایی که هنوز دبستانی بودم. هال خانه‌مان را سنگ‌کاری می‌کردند و من 9 صبح یک روز درمیان به کلاسهای تابستانی پایگاه شهید برگی می‌رفتم.
- یادش بخیر روزهایی که کتاب «برنامه زندگی روزانه یک مسلمان» را از کتابخانه پایگاه گرفته بودم و چند ماهی تحویل نداده بودم. بالاخره وجدان درد گرفتم و با یک اسکناس 50 تومانی به عنوان جریمه آن را به کتابخانه برگرداندم!
- یادش بخیر روزهایی که علی آقای خوش اخلاق خونیکی، در آن سالهای دور، نامم را برای اولین بار به عنوان مکبر روی شیشه‌های قفسه‌های قرآن مسجد زده بود. مکبر نماز صبح. و چقدر نگران بودم که خواب نمانم. به بابا گفته بودم مرا بیدار کند و به مسجد رفتیم. و من برای اولین بار، مکبر شدم. نماز صبح به امامت حاج آقای موسوی که الان در مسجد جواد الائمه حضور دارند.

نقدی بر وبلاگ [سیم خاردار]؛ وبلاگ برگزیده پایگاه شهید برگی

حدود یک سال پیش بود که سردبیری نشریه پایگاه شهید برگی یعنی «بلاغ مبین» به من سپرده شد و من هم طبق رویکردی که همیشه داشته و دارم، دنبال مطالب تولیدی و نویسنده بودم ولی تلاش‌هایم به جایی نرسید! چند ماه پیش بود که با وبلاگ آقا صادق - یکی از بچه‌های پایگاه - یعنی «سیم خاردار» آشنا شدم و دیدم که انصافا وبلاگ خوب و پرسابقه‌ای هست و مطالبش هم تا حدودی تولیدیه. چقدر حسرت خوردم که چرا نباید چنین شخصی خودش را به من معرفی کنه یا چرا من نباید زودتر این وبلاگ‌نویس را پیدا می‌کردم!

چند روز پیش، یکی از دوستان با من تماس گرفتند و خبر از برگزاری مسابقه وبلاگ‌نویسی با موضوع «شهدا و نهضت حسینی» در پایگاه شهید برگی دادند. گفتند که من هم نگاهی به وبلاگ شرکت‌کنندگان در این مسابقه داشته باشم و اعلام نظر کنم. با توجه به معیارهای تعیین شده در فراخوان این مسابقه، و سایر معیارهای فنی و محتوایی که در ذهنم بود و طبق امتیازبندی‌هایی که انجام دادم، وبلاگ «سیم خاردار» را به عنوان وبلاگ برگزیده انتخاب کرده و به دوستان اعلام کردم. در نهایت هم همین وبلاگ از میان 12 وبلاگ شرکت‌کننده، به مقام اول این مسابقات دست یافت.

از طرف دیگر، چند بار آقا صادق از من خواسته بود که درباره وبلاگش و نوشته‌هایش نظر بدم.

همه اینها بهانه‌ای شد تا این کار را عملی کنم و نقدی بر «سیم خاردار» بنویسم.

مقدمتاً باید بگویم که نقد تنها به معنای بیان نقاط منفی یک چیز نیست و نقاط مثبت آن را هم شامل می‌شود. نکته دوم آنکه بعضی چیزها آنقدر سطح پایین‌اند که اصلا نیاز به نقد ندارند و همین که من این وبلاگ را نقد می‌کنم، نشان می‌دهد که حداقل‌ها را قطعا داراست.