من و نگاه به نامحرم؟!

اول و دوم دبیرستان که بودم توی مسیر دبیرستانمون یه خیابون بود که یه مدرسه راهنمایی دخترانه توش بود. وقتی صبح هر روز دخترا به مدرسه می رفتن یا وقتی بعد از تعطیل شدن همه می زدن بیرون، یه 400، 500 نفر می ریختن تو خیابون. یعنی تا چشم کار می کرد دختر بودا! منم از اون خیابون که رد می شدم به هیچ کدوم از اینا نگاه نمی کردم. همیشه توی دلم می گفتم بابا تو دیگه کی هستی. به حتی یه نفر از اینا هم نگاه نکردی.
حتی یادمه روز اولی که به سن تکلیف رسیده بودم اتفاقی نگاهم افتاد به یه خانمی که یه خورده از موهاش پیدا بود؛ آقا من تا چند مدت همش با خودم کلنجار می رفتم که آخه چرا این جوری شد؟! داشت گریه ام می گرفت در حالی که واقعا هیچ گناهی نکرده بودم.
.
.
.
اما حالا
چرا اونجوری نگاه می کنید؟!
.
.
حالا می بینم خیلی سخته. یعنی شاید اون زمان هنوز به طور کامل توی فضا نیومده بودم! ولی به هر حال خب خیلی سخته نگاه نکردن به نامحرم. باز واسه ما حرف در نیارین که تو دیگه کی هستی. منظورم اینه که خیلی وقتا که گناه نمی کنیم و غرور این کار ما رو می گیره خیلی خوشحال نباشیم. آب گیرمون نمیاد و گرنه شناگرای ماهری هستیم!
.
.
.
تازه غیر از اینم بگم خودم دیدم مردهایی که جلوی چشم زنهاشون همچین زل می زنن تو چش نامحرم که نگو. بابا نکن. حداقل جلوی خانمت نکن این کارو. چقد بعضی از ما مردا نامردیم...

 أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذینَ جاهَدُوا مِنْکُمْ وَ یَعْلَمَ الصَّابِرینَ (آل عمران/142)

آیا چنین پنداشتید که (تنها با ادّعاى ایمان) وارد بهشت خواهید شد، در حالى که خداوند هنوز مجاهدان از شما و صابران را مشخّص نساخته است؟!